Midden in de zomer ineens denken aan kerstklokken en sneeuw. Het overkomt me de laatste tijd regelmatig. Hoewel het momenteel op ons terras 35 graden is gaan mijn gedachten ineens via Jingle Bells, maskers, kaarsen en rode mantels naar Winter Wonderland 2011. We zingen dan mee in het koor ter ondersteuning van de uitvoering van Het Spook van de Opera. We hebben er veel plezier in en het is een prachtige voorstelling geworden. Regelmatige volgers van mijn stukjes weten waar ik het over heb en hebben wellicht zelf meegezongen. In de voorstelling zit het lied Het spook van de opera. Het begint met:
Hij heeft mij vaak bezocht. ’s Nachts in mijn droom
En zong dan zacht mijn naam. Mijn trouw fantoom.
Welnu, ik hoor de laatste tijd regelmatig een nummer op mijn favoriete zender, Radio2, wat in het begin veel lijkt op genoemd nummer. Het is een nummer van Train en het heet 50 Ways To Say Goodbye.
Zo gaat dat met gedachten en muziek; ze nemen je zomaar ergens mee naar toe. In feite is mijn hoofd een megacomputer met een perfecte draadloze verbinding met allerlei bronnen. Mijn hersentjes zijn de hele dag aan het surfen. Het grote voordeel van mijn eigen interne computer is dat de verbinding niet snel wegvalt en dat de boel niet vastloopt. Toch moet ik ook bij deze computer de nodige zorgvuldigheid in acht nemen. Niet overbelasten, tijdig de harde schijf defragmenteren (vakantie kan daar zeker bij helpen!) en zorgen voor voldoende voeding. Dat laatste kan in verschillende vormen genuttigd worden. Eetbaar voedsel, om de celletjes op peil te houden en geestelijk voedsel in de vorm van een goed gesprek of een mooi boek. Maar ondanks alle voorzorgsmaatregelen vertoeven mijn gedachten dan toch soms ineens in het verkeerde seizoen.
Train - 50 Ways To Say Goodbye (California 37)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten