‘Als de regens om je oren slaan, heel de wereld zit achter je aan, kom dan bij mij in de luwte staan, tot jij mijn liefde voelt.’ Dit is de eerste zin van de Nederlandse cover van Adèles ‘To make you feel my love’. Een prima Valentijnslied zo is gebleken. Een aantal koorcollega’s hebben dit nummer op 14 februari gezongen voor een echtpaar dat elkaar 50 jaar geleden trouw heeft beloofd. Het is een van hun optredens deze avond en het was een groot succes! In ieder geval bij bovengenoemd echtpaar, want dat zijn onze oom en tante en wij waren erbij! Ze hebben er van begin tot eind van genoten. En het is nogal wat als er ineens vijftien in gala gestoken dames en heren in je kamer staan! Tijdens het pianotussenspel wordt hen ook nog een prachtige rode roos aangeboden. In dit geval was bekend wie de gevers waren en dat maakt de acceptatie van zo’n verassing gemakkelijk.
Het hele Valentijn idee, waarbij je een kaart ontvangt van een stille, anonieme liefde blijkt in de praktijk een lastig concept. Je ontvangt een kaart of een gezongen lied van iemand die kennelijk het beste met je voorheeft en je iets moois gunt, maar zich verder niet bekend maakt. Wie moet je bedanken? Wie heeft zich al die moeite getroost en wenst verder anoniem te blijven? Wil het zeggen dat er iemand is die jou in stilte aanbidt? Is het een grap? Moet je op zoek gaan naar die romantische Valentijn? Wat vindt je partner hiervan? Of is het juist van hem of haar afkomstig? Is het van een vrijgezel of van een bekende die (ook) een relatie heeft? Misschien blijft het voor eeuwig ongewis? Wat een drama! Ik pleit dan ook voor miniconcertjes van de koordelegatie waarbij je gewoon te horen krijgt wie het jou schenkt. Valentijnsconcertjes voor elke gelegenheid het hele jaar door. En op 14 februari noemen we het gewoon een voorjaarsconcert!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten