Geïsoleerd van buitenaf, wolken hebben het licht weggenomen. Ik heb geen controle, het lijkt alsof mijn gedachten met mij op de loop gaan… Dit zijn, vrij vertaald, de eerste regels van onze songfestivalinzending. Het is het nummer Birds van Anouk. Ik vind het nu al legendarisch. De muziek die langzaam aanzwelt en de onverwachte melodiewendingen, bijvoorbeeld bij de regel ‘Live life without you’. Toen ik het voor het eerst hoorde, verwachtte ik dat deze regel dezelfde melodielijn zou hebben als die ervoor. Maar er is nét een halve toon verschil. Verrassend. Het refrein wordt al een beetje bombastisch ingezet. Dat belooft wat en die belofte wordt ingelost. Ze zingt over een plaats zonder angst en zonder maanlicht. Het enige wat ze nodig heeft is bomen, bloemen en zonlicht. Waar nieuwe herinneringen gemaakt worden, waar de oude sterven en waar liefde geen leugen is… Dat is toch pure poëzie? Dit is geen rijmpje zoals vele vroegere inzendingen, nee dit is poëzie, literatuur!
Ik heb eens ergens gelezen dat het kenmerk van literatuur is dat je het niet meteen begrijpt, dat je erover na moet denken en dat je het nog eens wilt lezen. Dat je een hele tijd over één zin kunt mijmeren, hem nog eens herkauwen, opnieuw proeven, wegleggen en nog weer eens lezen. Een literaire tekst is dan ook niet bedoeld om iets op een makkelijke manier over te brengen. Nee, het gaat in de literatuur om taalkundig prachtige zinnen. Wat mij betreft komt dit de leesbaarheid meestal niet ten goede, maar daar kunnen we over van mening verschillen.
Literaire muziek vind ik wel mooi. Het is fijn als het niet zo’n hapklare brok is. Je kunt er dan je eigen interpretatie aan geven, het is niet doorsnee. Anouk, met haar prachtige, volle stemgeluid, brengt haar tekst goed articulerend voor het voetlicht. Ze zingt ingetogen, zonder ‘air’ en zonder trots. Ze kan niet vliegen zonder vleugels, dus ze blijft met twee benen op de grond. Dat is míjn interpretatie van de laatste zin.
Anouk / Birds
Isolated from the outside
Clouds have taken all the light
I have no control it seems my
Thoughts wander off
Of the time when I try to
Live life without you
Birds falling down the rooftops
Out of the sky like raindrops
No air, no pride
If being myself is what I do wrong
Then I would rather not be right
Hopes turn into fear and with my
One wing I can’t fly
With sunrise embrace my dreams tight and that’s why
Birds falling down the rooftops
Out of the sky like raindrops
No air, no pride
Birds
To a place without fear, with no moonlight
All I need are trees and flowers and some sunlight
Where memories are being made and where the old one dies
Where love ain’t lies
Birds falling down the rooftops
Out of the sky like raindrops
Birds falling down the rooftops
Out of the sky like raindrops
No air, no pride
That’s why birds don’t fly
Geen opmerkingen:
Een reactie posten