Een nummertje dat in je hoofd blijft hangen. Lichtvoetig, een beetje retro, lieve stemmetjes. Het duurt even voor ik erachter ben hoe de naam van de band luidt. Ik versta de afkondiging niet goed of helemaal niet. Als ik dan wel iets op denkt te vangen dan klinkt het als Zie Zo. Dat kan natuurlijk ook een afkondiging zijn : ‘Zie zo, dat nummer hebben we weer gehad!’
Als ik tegenwoordig een belangwekkend nummer hoor, schrijf ik datum en tijd op. Op enig moment kijk ik dan op de Radio2 site, klik op de playlist, en… zie daar, eh… zie zo, nee, Zazi met Turn Me On.
Het zijn drie leuke, jonge meiden die in een oude schuur een radio aanzetten. Daar blijkt dan een deuntje uit te komen. Leuke video trouwens.
Zo’n radio hadden wij vroeger ook. Een grote donkerbruine kast met crèmekleurige webbing. Middenonder een aantal witte druktoetsen en een grote ronde volumeknop aan de ene kant. Aan de andere kant de zenderknop. Met een rood balkje kon je de zender aangeven. We schrijven begin jaren ’60. De tijd van Kleutertje luister, Paulus de Boskabouter en het hoorspel.
Bij het luisteren naar de radio past goed het lezen van een stripverhaal. Wij kregen twee keer per jaar, op de verjaardagen van onze ouders, hele stapels van ooms en tantes. De Pep en Sjors & Sjmmie zie ik zo voor me. Vooral van de verhalen van Billie Turf en meneer Kwel heb ik gesmuld. De avond valt, het is al donker buiten, binnen schudt mijn moeder de kolenkit leeg in de haard. Wij zitten behaaglijk te lezen. Een beker chocolademelk, inclusief vel, binnen handbereik. De radio staat nog niet aan, maar ik hoor hem al wel: Turn, turn, turn, turn Me On….
Geen opmerkingen:
Een reactie posten