Af en toe hoor je iets op de radio waarvan je denkt: Hé, mooi nummer, maar die artiest is toch overleden? Ik had dat vorig jaar met Rumer. Een zondagmorgen, de radio staat aan in de badkamer. Goede akoestiek. Ik hoor een prachtig nummer van Karen Carpenter. Ik ken het niet. Vreemd. Het wordt afgekondigd als Rumer met het nummer Slow.
Ik heb het daarna nog heel vaak gehoord en altijd, bij de eerste noten, denk ik: Hé, de Carpenters!
Rumer is nu 33 jaar. De leeftijd die Karen Carpenter had in 1983. Ouder is zij, jammer genoeg, nooit geworden. Tja, zo mooi kunnen zingen en toch niet gelukkig zijn… Als ik zo’n stem had, dan ging ik zingen bij een koor!
In 1979, als Rumer geboren wordt, zijn de Carpenters al gestopt met hun live optredens. Karen heeft anorexia. Het beroemd zijn eist haar tol. Er worden nog wel nummers uitgebracht, bijvoorbeeld Sweet, Sweet, Smile.
Dat zie je vaak bij artiesten. Eerst doen ze hun best om zo bekend mogelijk te worden. Ze hebben er echt álles voor over. Dan is het zover. Ze kunnen niet meer zonder bodyguard over straat. Daarna ontwikkelen ze een verslaving en vaak is het dal daarna dieper, dan de top ooit hoog geweest is.
Heeft Rumer het Carpentersstokje overgenomen? Ze was even héél bekend, maar je hoort haar gelukkig al weer wat minder. Ja, dat is fijn, want voor je het weet heeft ze overbelaste stembanden en geen tijd meer om nieuwe nummers te schrijven. Dat zou jammer zijn. ’t Is mooi repertoire voor Swingcooperation.
Gelukkig zijn wij alleen nog maar beroemd in Gorssel en omstreken. Wij kunnen nog rustig over straat. Hoewel, we hebben afgelopen zaterdag wel errug mooi gezongen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten