De repetities voor het concert samen met Muziekvereniging Kunstmin zijn in volle gang. De dresscode is bekend en het shoppen daarvoor heeft zeker onze aandacht. Zodoende kon ik op de afgelopen ‘show-repetitie’ de blits maken met mijn nieuwe gympies. Degenen die erbij waren weten al welke opvallende kleur ze hebben, andere lezers worden hierbij van harte uitgenodigd om zaterdag 31 maart 2012 te komen kijken wat voor exemplaren, met gebloemde binnenkant (!), mijn alter eega voor mij op de kop heeft getikt. Zelf ben ik namelijk niet zo’n shopheld.
We hebben ook al een paar keer met het harmonieorkest gerepeteerd. Dat vergt, van beide kanten, nog wel wat aanpassingen. Wij moeten wat harder zingen en zij wat zachter spelen. Maar we hebben onze hoop gevestigd op de geluidsversterking. Voor óns dan welteverstaan!
Op dit moment hoor ik overigens alleen mezelf maar. Dat is niet omdat ik me zo goed af kan sluiten voor geluiden van buitenaf, maar mijn oren doen dat momenteel wel. Ze zitten potdicht. Van binnen uit. Vanwege een flinke verkoudheid. Het voelt alsof er een grote vissenkom om mijn hoofd zit waarin ik praat en zing. De glazen wanden weerkaatsen alle geluiden. Hopeloos. Maar die verkoudheid zorgt ook voor een wat zwoeler stemgeluid. Het heeft wel wat weg van Bonny Tyler in haar hoogtijdagen. It’s a Heartache zong zij in 1978. Vind ik momenteel ook, want die doofheid baart mij natuurlijk wel zorgen. Gelukkig duurt het nog een paar dagen voordat we op moeten treden. En ik hoef het natuurlijk niet alleen te doen. Desnoods zal ik playbacken…
Zien jullie dus zaterdagavond een ‘happende’ figuur op flitsende gympies dan ben ik dat waarschijnlijk!
PS. Jullie medeleven omtrent onze broer / zwager werpt zijn vruchten af! Hij is inmiddels van de IC en daarmee ook van de slangen af. Het gaat voorzichtig beter….
Geen opmerkingen:
Een reactie posten