Heb je bepaalde herinneringen omdat er foto’s van zijn? Of zijn foto’s juist een ondersteuning voor het geheugen? Mijn alter eega en ik zijn altijd druk met het maken en sorteren van deze herinneringsbeelden. Ze worden in een ringband geplakt, op gewoon wit tekenpapier. Vaak worden ze verknipt en wordt er nog iets bijgeschreven of getekend. We hebben van elk jaar minstens één ringband, maar de laatste jaren zijn het er vaak wel meer. Dat komt door de digitale fotografie. De digitale camera heeft bij ons een jaar of vier geleden zijn intrede gedaan. Er is genoeg geheugen op de computer en dat is funest! Er zijn teveel foto’s!
Soms verlang ik daarom terug naar het filmrolletje. Als we op vakantie gingen, namen we hooguit twee rolletjes van 36 mee. Dat is nog te overzien als je weer thuis bent. Als er dan ook nog een paar mislukken dan is het inplakken wel bij te houden.
Tegenwoordig bewaar ik ze dus digitaal. Per maand gesorteerd. Af en toe sturen we de oogst van enkele maanden naar een afdrukcentrale. Dan wordt ons een pakket van 250 foto’s toegestuurd en kan het grote uitzoekwerk beginnen. We lopen bijna twee jaar achter. Ik weet dat er nu mensen zijn die jaloers zeggen: maar twee jaar? Maar voor ons is dat veel. Het afgelopen jaar is er een schrijfhobby en een zangkoor als vrijetijdsbesteding bijgekomen, vandaar.
Maar het blijft leuk om een fotoboek van een bepaald jaar te pakken en zo weer even terug te zijn in dat jaar. In 1973 bijvoorbeeld, toen Paul Simon in de hitparade stond met Kodachrome. Nu, bijna veertig jaar later staat het Kodakimperium op instorten. Het is bijna failliet. Sommige foto’s verkleuren, maar de herinneringen die erop staan blijven in ons hoofd altijd fris! Mama don’t take my Kodachrome away!
woensdag 25 januari 2012
woensdag 18 januari 2012
Romantiek op het strand. Muziek uit 1983.
De titel van een nummer geeft vaak al voor een deel weer waar het lied over gaat. Als dan de titel ‘Titles’ is, dan weet je nog niet veel. Maar bij Titles van Barclay James Harvest geeft de titel wél precies de inhoud van het lied weer.
Ik ben net volwassen als ik het nummer voor het eerst hoor. Het is 1983. Plaats van handeling is het strand van Terschelling. Er is een kampvuur en met een heel stel leeftijdgenoten zitten we daar, midden in de nacht, romantisch omheen. Iemand heeft een gitaar bij zich en we zingen klassiekers als House of the Rising Sun en Testament. Dan wordt er een nieuw lied ingezet. Een aantal mensen in de kring lijkt het woordelijk te kennen. Het klinkt heel mooi, hoewel ik geen idee heb waar het over gaat. De melodie komt me wel vaag bekend voor, maar de tekst heb ik op dat moment niet paraat. Het is waarschijnlijk geen top 40 nummer, anders had ik zeker mee kunnen zingen.
Als ik nonchalant vraag van wie dat laatste nummer ook alweer is wordt er, openlijk verbaast over zoveel onwetendheid, geroepen: ‘Van Barclay natuurlijk!’ Alsof je van een andere planeet komt als je dát niet weet. Tja, het nummer is dan ook al vanaf 1976 bekend bij de echte fans, maar ik luister op dat moment meer naar Fame, Spandau Ballet en Kate Bush.
Echter, na díe zomervakantie koop ik de LP van BJH waar Titles op staat. Later kom ik er achter dat al die Beatles titels erin zitten. Knap dat het dan toch nog weer een compleet nummer is geworden dat ergens over lijkt te gaan. Wat mij betreft gaat het voornamelijk over zingen op het strand en kamperen op de Appelhof. Hoe dan ook, over de titel heeft ‘Barclay’ waarschijnlijk niet zo heel erg lang nagedacht.
Ik ben net volwassen als ik het nummer voor het eerst hoor. Het is 1983. Plaats van handeling is het strand van Terschelling. Er is een kampvuur en met een heel stel leeftijdgenoten zitten we daar, midden in de nacht, romantisch omheen. Iemand heeft een gitaar bij zich en we zingen klassiekers als House of the Rising Sun en Testament. Dan wordt er een nieuw lied ingezet. Een aantal mensen in de kring lijkt het woordelijk te kennen. Het klinkt heel mooi, hoewel ik geen idee heb waar het over gaat. De melodie komt me wel vaag bekend voor, maar de tekst heb ik op dat moment niet paraat. Het is waarschijnlijk geen top 40 nummer, anders had ik zeker mee kunnen zingen.
Als ik nonchalant vraag van wie dat laatste nummer ook alweer is wordt er, openlijk verbaast over zoveel onwetendheid, geroepen: ‘Van Barclay natuurlijk!’ Alsof je van een andere planeet komt als je dát niet weet. Tja, het nummer is dan ook al vanaf 1976 bekend bij de echte fans, maar ik luister op dat moment meer naar Fame, Spandau Ballet en Kate Bush.
Echter, na díe zomervakantie koop ik de LP van BJH waar Titles op staat. Later kom ik er achter dat al die Beatles titels erin zitten. Knap dat het dan toch nog weer een compleet nummer is geworden dat ergens over lijkt te gaan. Wat mij betreft gaat het voornamelijk over zingen op het strand en kamperen op de Appelhof. Hoe dan ook, over de titel heeft ‘Barclay’ waarschijnlijk niet zo heel erg lang nagedacht.
woensdag 11 januari 2012
Bloedende vrouwen. Muziek uit 1978.
Only Women Bleed. Ik ben een vijftienjarige puber, als ik Julie Covington dit hoor zingen. Dat van dat bloeden kan ik al enkele jaren uit de grond van mijn hart onderschrijven. Al lijkt het mij wel wat overdreven om ‘s vrouws maandelijkse ongemakken zo te bezingen. Maar deze regel is eigenlijk de enige die ik goed versta. De rest van de tekst gaat min of meer langs me heen. Ik vind de melodie mooi en Julie zingt het vol overtuiging. Onlangs hoorde ik het opnieuw en ik ben meteen weer terug in de winter van 1978.
Het is de tijd van de cassetterecorder. Ik geloof niet dat Only Women Bleed ooit mijn BASF bandjes heeft gehaald. Het werd niet vaak genoeg gedraaid. Veel minder dan haar hit van een jaar eerder: Don’t Cry for me Argentina. Maar de opbouw van Only Women is prachtig. Aan het eind wordt nog eens lekker instrumentaal uitgehaald. Dramatisch, bombastisch, mooi!
Kortom, iets om met jullie te delen! Ik zoek het nummer op via Google. En passant kijk ik ook even naar de tekst. Dat is schrikken! Het is een behoorlijk manonvriendelijk lied! Hoewel het wel geschreven is door twee mannen. Misschien toevallig mannen met een behoorlijke dosis zelfkennis? Of hebben ze het geschreven in opdracht van hun (ex)vrouw?
Ik kan niet helemaal inschatten of de dramatische tekst klopt, maar voor een aantal vrouwen zal het wel opgaan. En misschien heb ik het indertijd toch wel onbewust opgeslagen en gedacht: kies een vrouw, want mannen….
Hoe dan ook, de melodie en de uitvoering blijven mooi en het bloeden is, wat mij betreft, inmiddels zo goed als voorbij!
Written by: Alice Cooper and Dick Wagner
Man's got his woman to take his seed
He's got the power - oh
She's got the need
She spends her life through pleasing up her man
She feeds him dinner or anything she can
She cries alone at night too often
He smokes and drinks and don't come home at all
Only women bleed
Man makes your hair gray
He's your life's mistake
All you're really lookin' for is an even break
He lies right at you
You know you hate this game
He slaps you once in a while and you live and love in pain
She cries alone at night too often
He smokes and drinks and don't come home at all
Only women bleed
Black eyes all of the time
Don't spend a dime
Clean up this grime
And you there down on your knees begging me please come
Watch me bleed
Het is de tijd van de cassetterecorder. Ik geloof niet dat Only Women Bleed ooit mijn BASF bandjes heeft gehaald. Het werd niet vaak genoeg gedraaid. Veel minder dan haar hit van een jaar eerder: Don’t Cry for me Argentina. Maar de opbouw van Only Women is prachtig. Aan het eind wordt nog eens lekker instrumentaal uitgehaald. Dramatisch, bombastisch, mooi!
Kortom, iets om met jullie te delen! Ik zoek het nummer op via Google. En passant kijk ik ook even naar de tekst. Dat is schrikken! Het is een behoorlijk manonvriendelijk lied! Hoewel het wel geschreven is door twee mannen. Misschien toevallig mannen met een behoorlijke dosis zelfkennis? Of hebben ze het geschreven in opdracht van hun (ex)vrouw?
Ik kan niet helemaal inschatten of de dramatische tekst klopt, maar voor een aantal vrouwen zal het wel opgaan. En misschien heb ik het indertijd toch wel onbewust opgeslagen en gedacht: kies een vrouw, want mannen….
Hoe dan ook, de melodie en de uitvoering blijven mooi en het bloeden is, wat mij betreft, inmiddels zo goed als voorbij!
Written by: Alice Cooper and Dick Wagner
Man's got his woman to take his seed
He's got the power - oh
She's got the need
She spends her life through pleasing up her man
She feeds him dinner or anything she can
She cries alone at night too often
He smokes and drinks and don't come home at all
Only women bleed
Man makes your hair gray
He's your life's mistake
All you're really lookin' for is an even break
He lies right at you
You know you hate this game
He slaps you once in a while and you live and love in pain
She cries alone at night too often
He smokes and drinks and don't come home at all
Only women bleed
Black eyes all of the time
Don't spend a dime
Clean up this grime
And you there down on your knees begging me please come
Watch me bleed
woensdag 4 januari 2012
Angels. Muziek uit 2011.
Een heel mooi nummer schrijven over iets wat eigenlijk vreselijk is. Ed Sheeran heeft het voor elkaar gekregen. De titel is enigszins afleidend wat mij betreft. Bij The A Team denk ik al gauw aan die stoere jongens die, op hun eigen onnavolgbare wijze de mensheid te hulp schieten. Dat moet in de jaren 80 geweest zijn.
Maar dit is echt een nummer uit 2011. Het gaat over een meisje wat verslaafd is aan drugs en wat zij allemaal moet doen om aan geld te komen voor een nieuwe shot. Iets wat gelukkig geheel buiten mijn belevingswereld ligt. Toen ik het nummer voor het eerst hoorde vond ik de melodie mooi, net als de stem. Het nummer heeft een bepaalde dramatische ondertoon. Het eerste gitaarpingeltje en de slag op de gitaarkast, geven het idee dat Ed het nummer voor het eerst zingt. Door de korte zinnetjes lijkt het alsof het lied ter plekke ontstaat. Als mij eenmaal zoiets is opgevallen dan herken ik dat als ik het daarna nog eens hoor. Dan ga ik écht luisteren naar de tekst en uiteindelijk even kijken naar het filmpje.
Het begint allemaal nog vrij gewoon, een jong meisje op een bankje in het park in de zon. Maar met de koude winterdagen in het vooruitzicht wordt het idyllische plaatje toch allengs minder rooskleurig. Ik heb begrepen uit de informatie die ik kreeg op mijn favoriete radiostation, dat de schrijver van dit lied zelf ook geen idee had van het leven van een drugsverslaafde. Het heeft hem ook aangegrepen. Wel mooi dat je er dan zo’n nummer over kunt schrijven. Een nummer dat mensen aanspreekt en waar zij daar dan weer over na gaan denken, zoals wij nu ook doen…
Misschien kunnen wij er hierdoor dan mede toe bijdragen dat er minder van deze meisjes en jongens de straten zullen bevolken…
Maar dit is echt een nummer uit 2011. Het gaat over een meisje wat verslaafd is aan drugs en wat zij allemaal moet doen om aan geld te komen voor een nieuwe shot. Iets wat gelukkig geheel buiten mijn belevingswereld ligt. Toen ik het nummer voor het eerst hoorde vond ik de melodie mooi, net als de stem. Het nummer heeft een bepaalde dramatische ondertoon. Het eerste gitaarpingeltje en de slag op de gitaarkast, geven het idee dat Ed het nummer voor het eerst zingt. Door de korte zinnetjes lijkt het alsof het lied ter plekke ontstaat. Als mij eenmaal zoiets is opgevallen dan herken ik dat als ik het daarna nog eens hoor. Dan ga ik écht luisteren naar de tekst en uiteindelijk even kijken naar het filmpje.
Het begint allemaal nog vrij gewoon, een jong meisje op een bankje in het park in de zon. Maar met de koude winterdagen in het vooruitzicht wordt het idyllische plaatje toch allengs minder rooskleurig. Ik heb begrepen uit de informatie die ik kreeg op mijn favoriete radiostation, dat de schrijver van dit lied zelf ook geen idee had van het leven van een drugsverslaafde. Het heeft hem ook aangegrepen. Wel mooi dat je er dan zo’n nummer over kunt schrijven. Een nummer dat mensen aanspreekt en waar zij daar dan weer over na gaan denken, zoals wij nu ook doen…
Misschien kunnen wij er hierdoor dan mede toe bijdragen dat er minder van deze meisjes en jongens de straten zullen bevolken…
Abonneren op:
Posts (Atom)