Zingen is leuk. Sámen zingen is fijn. Zingen in een koor is geweldig! Er komt een enorme hoeveelheid energie vrij tijdens onze repetities op donderdagavond. De verschillende stemsoorten die door onze onvolprezen dirigente Juliette Dmoré tot een geheel worden gesmeed, maar die ieder afzonderlijk hun eigen partij zingen. Het is altijd weer een genot om te beluisteren hoe mooi alles samenvalt, als het koor aan de handen van Juliette vastgekleefd zit en dus precies doet wat het moet doen. Het gaat allemaal om timing en samenspel. Dat vind ik ook zo mooi aan het nummer van Stevie Nicks & Kenny Loggings, Whenever I Call You Friend. Daar zitten al die stemsoorten in. Het is knap gearrangeerd in 1978. Wij hebben ook heel mooie arrangementen op ons repertoire staan dankzij (alweer!) Juliette, maar dit nummer zou het koor zo kunnen zingen, het hoeft niet eens meer gearrangeerd te worden!
Bovendien is de tekst ook nog eens helemaal van toepassing. Sweet love flowing almost every night, I’ve never seen such a beautiful sight. Dat betekent natuurlijk: de liefde voor muziek stroomt rijkelijk bijna elke avond. Lees: op donderdagavond! Het brengt ons in een flow en dat ziet er heel mooi uit! Dat laatste slaat dan weer op de choreografie. Het oog wil immers ook wat! Als we allemaal in een beweging ‘de ramen lappen’ tijdens onze vertolking van Set Fire, dan denk ik: I know forever we’ll be doing it right!
In de theepauze wordt heel wat lief en leed besproken. Dat is mooi want: Gedeelde vreugd is dubbele vreugd en gedeelde smart is halve smart! Het is fijn als je merkt dat je koorcollega’s met je meeleven in goede, maar ook in slechte tijden. Dan weet je het weer: In every moment there’s a reason to carry on!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten