woensdag 23 januari 2013

Meer geven dan ontvangen. Muziek uit 1970

Sommige liedjes blijven actueel, ook al zijn ze al meer dan 40 jaar oud. Het nummer Never Comes The Day van The Moody Blues is er zo een. Als tiener vond ik de opzet en de melodie al erg mooi. Langzaam en ingetogen aan het begin en dan het middenstuk, wat met de nodige nadruk en heftigheid wordt gezongen. De mooie meerstemmige delen konden ook zeker mijn goedkeuring wegdragen. Ik heb dat nummer vaak gehoord terwijl ik aan mijn bureautje zat te tekenen. De paar cassettebandjes die ik bezat draaide ik regelmatig.
Nu ik vier decennia later de tekst wat beter heb bestudeerd, valt me op dat zij de tand des tijds goed heeft doorstaan. Naar mijn idee gaat het namelijk over een stel dat weinig aan elkaar toekomt omdat beiden (te) veel werken. Ze raken elkaar een beetje kwijt. Dan sluipt de ontevredenheid erin, wat vaak leidt tot onbegrip. De remedie die Justin Hayward hiervoor heeft bedacht is meer te geven en minder te nemen, toegeven wat je voelt en vooruit blijven kijken, want de toekomst is nooit ver weg.
Dit blijken dan allemaal weer dingen te zijn die ik zelf één op één kan toepassen. Ik wil al mijn leven lang teveel dingen, waardoor ik uiteindelijk te weinig toekom aan de zaken waar het écht om gaat in het leven, de liefde bijvoorbeeld. Teveel genomen, te weinig gegeven. Gelukkig zijn er altijd weer momentjes van bezinning, omdat er altijd weer muziek is die je hart kan raken en die weer energie kan geven voor een nieuwe ronde. Een ronde waarin we opnieuw pogen het vanaf nu helemaal goed te doen. Ik probeer het al 40 jaar lang.



Never Comes The Day / The Moody Blues

Work away today, work away tomorrow
Never comes the day for my love and me
I feel her gently sighing as the evening slips away
If only you knew what's inside of me now
You wouldn't want to know me somehow,
But
You will love me tonight
We alone will be alright
In the end

Give just a little bit more
Take a little bit less
From each other tonight
Admit what you're feeling
And see what's in front of you
It's never out of your sight
You know it's true
We all know that it's true

Work away today, think about tomorrow

woensdag 16 januari 2013

De schaatstocht. Muziek uit 1984.

Vorst, sneeuw, kou. Oftewel winterkost en schaatsenrijden. Het is bijna 30 jaar geleden dat ik op de smalle ijzers heb gestaan. Hoog tijd om die oude Vikings op Marktplaats te zetten, hoewel ik niet zeker weet of iemand mijn vierdehands Noren nog wil kopen. Ik heb ze ooit in Schoonhoven gekocht, in 1984, toen het net zo koud was als nu. Als arme student heb ik er toen 25,- gulden voor over gehad om ook over het ijs te kunnen glijden.
De Zilverstad ligt middenin de polders. Genoeg sloten, vaarten en meren dus, voor een flinke Tocht. Lekker twintig kilometer met de zon op je kop, genieten van de berijpte omgeving. Ik verkeer in het gezelschap van mijn huisgenoten en enkele vriendinnen. Een gezellig keuvelend damesclubje. Naarmate de tocht vordert worden we stiller. We hebben de Oostenwind pal tegen. Mijn schaatsen, ooit gescheurd aan de hiel, zijn door een schoenmaker gerepareerd. Die heeft er een lapje leer ingenaaid. Dat inzetstuk begint te irriteren.
Maar, hoera, de eindstreep komt in zicht! Op zo’n twee kilometer van huis stuiten we op een grote boerenschuur waar ‘Koek en Zopie’ wordt verkocht. Even de schaatsen uit. Even hangen op de strobalen en jezelf koesteren in die dampende, milde warmte. Voor een paar gulden wordt er een rondje Jägerthee gebracht. Oh, zit daar rum in? Het smaakt anders heerlijk! En er volgen nog een paar rondjes van die goddelijke thee.
Het kost mij uiteindelijk behoorlijk wat moeite om de schaatsen weer aan te krijgen en nog veel meer om er daarna weer op te blijven staan. Over schaatsbewegingen hebben we het dan al niet eens meer; ik heb die laatste kilometers meer op de knieën en op mijn buik op het ijs gelegen, dan op de ijzers gegleden. Het schemert, het is koud en ik heb pijn in mijn hielen, maar ik geloof niet dat ik daarna ooit nog weer zó ontzettend gelachen heb!

When the lady smiles / Golden Earring


woensdag 9 januari 2013

Mooi van onderen. Muziek uit 2012.

Soms hoor ik een nummer op de radio waarvan ik denk: wat zingen ze nu eigenlijk? Als ze namelijk zingen wat ik méén te verstaan, dan is het een behoorlijk dubbelzinnige tekst en dat wekt bijna altijd mijn nieuwsgierigheid. Het internet biedt genoeg bronnen voor onderzoek. Uit de tekst blijkt dat ik het wél goed heb verstaan!
Het gaat in dit geval om de regels: Would you let me see beneath your beautiful in combinatie met Take it off now girl, I wanna see inside… Het is een nummer van Labrinth wat hij zingt samen met Emeli Sande.
Ik moet toegeven dat ‘dichterlijk Engels’ niet mijn sterkste punt is. Ik ben meer van de letterlijke vertalingen. Maar als je dit letterlijk gaat vertalen, dan staat er zoiets als: Wil je me onder je mooie laten kijken? Trek het uit, meisje, ik wil binnenin kijken! Tja… dat doet wat mij betreft een beetje afbreuk aan de intense manier waarop deze twee mensen dit nummer ten gehore brengen.
Dus gaat het misschien wel over schoonheid. Wil je me áchter jouw schoonheid en áchter jouw perfectie laten kijken vanavond? Trek je masker af, meisje en laat met zien hoe je werkelijk bent! Dat vind ik dan wel weer mooi. Dat doet het duo ook wel recht. Labrinth kan namelijk zo wel zien dat Emeli mooi is aan de buitenkant, maar nu wil hij ook nog zien hoe mooi haar geest is en welke prachtige gedachten er in haar schuilen. Vanavond gaat hij dat bekijken en dan beklimt ze zijn ivoren toren, waarna ze naar beneden vallen (als ze op het hoogste punt geweest zijn) maar dat is niet erg want hij staat klaar om haar op te vangen. Mooi hoor! But we ain’t perfect, oh no! Geeft niks, dat is deze vertaling uiteindelijk ook niet.



Labrinth, Emeli Sande / Beneath Your Beautiful

You tell all the boys no
Makes you feel good yeah
I know you're out of my league
But that won't scare me way out no
You've carried on so long
You couldn't stop if you tried it
You've built your wall so high
That no one could climb it
But I'm gonna try

Would you let me see beneath your beautiful
Would you let me see beneath your perfect
Take it off now girl, take it off now girl
I wanna see inside
Would you let me see beneath your beautiful tonight

You let all the girls go
Makes you feel good, don't it?
Behind your Broadway show
I heard a voice say please don't hurt me
You've carried on so long
You couldn't stop if you tried it
You've built your wall so high
That no one could climb it
But i'm gonna try

Would you let me see beneath your beautiful
Would you let me see beneath your perfect
Take it off now boy, take it off now boy
I wanna see inside
Would you let me see beneath your beautiful tonight
Ohhh, Tonight

See beneath, See beneath,
I...Tonight
I...
I'm gonna climb on top your ivory tower
I'll hold your hand and you'll, you'll jump right out
We'll be falling, falling
But that's okay
Cause I'll be right here
I just wanna love

Would you let me see beneath your beautiful
Would you let me see beneath your perfect
Take it off now girl, take it off now girl
Cause I wanna see you say
Would you let me see beneath your beautiful tonight
Tonight, see beneath your beautiful
Oh tonight, we ain't perfect, we ain't perfect
Would you let me see beneath your beautiful tonight...

woensdag 2 januari 2013

Mijn Meedogenloze Koningin. Muziek uit 1979.

De laatste week van het jaar! Een lijst van tweeduizend nummers, waarvan ik er zo’n duizend heb gehoord. Dat betekent 970 herinneringen en vlagen van nostalgie. De aftrap is op eerste Kerstdag, maar dan ben ik nog te druk met het kerstdiner en de gasten om goed te luisteren. De daarop volgende dagen luister ik echter intensief. Oudejaarsdag begint voor ons met Ruthless Queen van Kayak. De groepsnaam waarvan de laatste K gespiegeld wordt geschreven voor een mooi symmetrisch plaatje.
Het is 1979 en ik heb nog een foto waarop ik poseer met ons ‘stratenvolleybalteam’. In de plaatselijke sporthal strijden teams van diverse samenstellingen om de eer. Ons team heet Ruthless Queen. In mijn zeventienjarige tienerogen is zij een aardige Koningin met twinkelende ogen. Ze heet Ruthless en ze wordt met omfloerste stem bezongen door de melancholiek kijkende Kayakmannen. Zij zijn gehuld in romantische witte blouses.
Inmiddels weet ik dat ze meedogenloos is en dat ze de relatie heeft verbroken! Dat gedeelte is me eigenlijk altijd wel duidelijk geweest, omdat het laatste couplet gaat over een vrouw die een dramatisch stuk opvoert waardoor de romance beetje bij beetje vervaagt. De liefde was kostbaar maar ‘to brittle’, wat zoveel betekent als broos of breekbaar. Ik heb nooit opgezocht wat een ‘quivering voice’ voor stem is (bevend, sidderend). Ook niet wat ze precies zingen aan het eind van tegel twee (shy basin source)??? Regel drie heb ik, waarschijnlijk mede door mijn Christelijke opvoeding, altijd gezongen als: God is my Gladness and Ven is my pride. Niet wetend waarom ik trots op ‘Ven' zou moeten zijn, maar dat mocht de pret niet drukken. Maar nu heb ik het allemaal uitgezocht en beschreven. Dat geeft rust. Nog maar 969 herinneringen te gaan…



Kayak – Ruthless Queen

With a quivering voice you spoke the word
Shadow came between us, sharp as a sword (shy basin source....)
(God is my Gladness en Ven is my pride)
Gone is my gladness and vanished my pride
Cause luck didn't stay on our side

Leaped in luxury I cried for the moon
But the game is out, it all ended too soon
Awakening came as a belt from the blue
At last rumours seemed to be true

Oh my ruthless queen
You would steal the treasure of my dream
It's the twinkle in your eyes
That took me by surprise
Oh my ruthless queen
I just can't accept our love has been

I bear you no malice- you show no remorse
Love is dead and gone it was no endless source
Your sudden leave was the finishing stroke
Considering everything broke

Oh my ruthless queen
You would steal the treasure of my dream
It's the twinkle in your eyes
That took me by surprise
Oh my ruthless queen
I just can't accept our love has been

Please don't tell me you couldn't care less
While I feel like a ship in distress
Oh my ruthless queen
I just can't accept our love has been

I can't bear to see you go
But it's all part of the show you perform
Letting romance fade little by little
Our love was precious but too brittle