Beautiful = mooi. Muziek uit 2010.

Die avond gaan we naar de open koorrepetitie van Swingcoöperation in Gorssel. We hebben er al heel wat enthousiaste verhalen over gehoord en besluiten zelf ook maar eens ons oor te luisteren te leggen. Het idee om bij een koor te gaan zingen leeft al langer bij mijn alter-eega en mij. Dit wordt onze eerste koorervaring. We besluiten een keer te gaan kijken om dan wellicht in het nieuwe seizoen lid te worden.
Het is een drukte van belang. In de oefenruimte bevinden zich zo’n 70 mensen, waarvan ongeveer de helft nieuwsgierig afwacht hoe het er op een repetitieavond aan toe gaat. We delen onszelf in bij de alten, omdat ons dat wel een prettige toonsoort lijkt. Er wordt die avond een nieuw nummer ingestudeerd. Het heet Beautiful en het is van Christina Aguilera. Het nummer komt me vaag bekend voor, maar van de uitgereikte blaadjes vol muzieknoten kan ik helemaal niks maken.
Juliette, de dirigente, zingt ons enthousiast en met de nodige humor voor. De altpartij is du, du, du, du, du, du, du, du… Die tekst kan ik aardig onthouden en de melodie ook. Maar dan zingen de mezzi hun partij dwárs door onze zorgvuldig ingestudeerde du, du, duutjes heen! De sopranen en de mannen zingen nóg weer iets anders en ik ben al snel het spoor bijster. Ik klamp me vast aan mijn collega-alten. Toch klinkt het heel behoorlijk en ik herken het nummer van mijn favoriete radiozender.
Na de pauze worden wij, de kijkers, toegezongen door het bestaande koor. Ze zingen een nummer waar ze een paar weken geleden mee begonnen zijn. Wat een energie komt daar vrij! Het koorvirus grijpt om zich heen en besmet ook ons. Sindsdien ervaren we, bijna wekelijks, dat Beautiful niet mooi, maar zelfs práchtig is!

Toppop. Muziek uit 1976.

Een optreden in Toppop, dat is het streven in 1976. Ik ga Maggie MacNeal coveren met Terug naar de kust. Ik heb de single geleend van een meisje uit mijn klas. Dagenlang draai ik het plaatje op de pick-up in de huiskamer. Met dramatische uithalen zing ik:
‘k Wil teruuuuug naar de kust, heel ongerust zoek ik de weg naar de kust….
Dat optreden baart me overigens wel een beetje zorgen. Niet vanwege mijn zangkwaliteiten, daarvan ben ik op dat moment behoorlijk overtuigd. Nee, mijn verschijning op TV maakt me onrustig. Je wordt toch behoorlijk close-up in beeld gebracht. Men gaat je gezicht dus heel goed bekijken. Ik vind mijn tanden niet mooi en mijn kapsel verdient absoluut geen Haute Coiffure prijs. Maar ook de kleding bezorgt me nogal wat hoofdbrekens. Wat draag je bij zo’n optreden? Een jurk? Ik krijg spontaan braakneigingen en klamme handen bij het idee. Mijn uitgaansgarderobe bestaat in die tijd uit een lange broek, spijker- of corduroy (Lois, Lois, Lois voor girls and boys!) en een wit overhemd van mijn vader, al dan niet met kraag. Een zwart gilet, van mijn vaders trouwpak, maakt het geheel compleet. Dat zal niet echt hoge ogen gooien bij de Avro. Behoorlijk veel zorgen dus. Toch ben ik vast besloten om ooit mijn doel te bereiken. Eens zal ik optreden in Toppop!
Maar tegen de tijd dat mijn tanden door de beugel kunnen en mijn uitgaanstenue toereikend is, is Toppop van de buis.
Later, wanneer ik voor het eerst aan de kust kom, weet ik ook niet meer zeker of ik wel daar naar toe terug wil…

Ik zou graag willen dat je dik was…Muziek uit 2011.

Als een liedje begint met: Soms wens ik dat je vreemd zou ruiken, nou nee, niet vreemd, maar heel, erg vies, dan roept dat niet meteen romantische gevoelens bij mij op.
Maar als de refreinregels dan zijn: Oh, jij en ik, het is alleen maar jij en ik… dan denk ik wel weer aan een liefdesliedje. Altijd samen met je geliefde, dat is toch mooi! Als het dan ook nog melodieus klinkt en een beetje timide, maar wel lief, gezongen wordt dan is de verwarring compleet.
Ik ben regelmatig behoorlijk verward in de zomer van 2011, want dan is You and me (in my pocket) van Milow regelmatig te horen op mijn favoriete radiozender.
Ik snap ook wel, dat als je geliefde veren heeft en in een kooi zit, je haar lekker makkelijk thuis kunt houden. Dat geldt ook als ze zo dik is dat ze niet meer door de deur naar buiten kan. Of zo klein dat ze in je broekzak past. Altijd samen jij en ik….
Toch roept deze vorm van iemand exclusief voor je zelf willen houden wat negatieve gevoelens bij mij op. Als het eind van het liedje dan is dat de vertolker graag ziet dat zijn geliefde traag is, …niet heel erg langzaam maar zelfs vvvverlamd… dan haak ik af!
Ja, dan ben je altijd met z’n tweetjes, ze ligt in je bed of in je bad en je hebt geen last van kapers op de kust want ze stinkt. Ideaal! Toch zou mijn keuze anders uitvallen. Mijn voorkeur gaat uit naar iemand met de tegenovergestelde uiterlijke kenmerken, die dan, desondanks, toch lekker bij mij (thuis) blijft!



I wish you smelled a little funny
Not just funny really bad
We could roam the streets forever
Just like cats but we’d never stray
I sometimes wish you were a mermaid
I could raise you in the tub at home
We could take a swim together
On weekly day trips to the bay

Oh you and me
It would be only you and me
Oh you and me
It would be only you and me

I wish you were a little bigger
Not just big but really fat
Doors you would no longer fit through
In my bed you would have to stay
I often wish that you had feathers
I’d keep you in a giant cage
All day long I’d sit and watch you
I’d sing for you and that would be okay
People say there are plenty of fish
In the sea, baby, all I do is wish

I wish you were a little slower
Not just slow but paralyzed
Then I could plug you into a socket
So you could never run away
I really wish that you were smaller
Not just small but really really short
So I could put you in my pocket
And carry you around all day