Vorst, sneeuw, kou. Oftewel winterkost en schaatsenrijden. Het is bijna 30 jaar geleden dat ik op de smalle ijzers heb gestaan. Hoog tijd om die oude Vikings op Marktplaats te zetten, hoewel ik niet zeker weet of iemand mijn vierdehands Noren nog wil kopen. Ik heb ze ooit in Schoonhoven gekocht, in 1984, toen het net zo koud was als nu. Als arme student heb ik er toen 25,- gulden voor over gehad om ook over het ijs te kunnen glijden.
De Zilverstad ligt middenin de polders. Genoeg sloten, vaarten en meren dus, voor een flinke Tocht. Lekker twintig kilometer met de zon op je kop, genieten van de berijpte omgeving. Ik verkeer in het gezelschap van mijn huisgenoten en enkele vriendinnen. Een gezellig keuvelend damesclubje. Naarmate de tocht vordert worden we stiller. We hebben de Oostenwind pal tegen. Mijn schaatsen, ooit gescheurd aan de hiel, zijn door een schoenmaker gerepareerd. Die heeft er een lapje leer ingenaaid. Dat inzetstuk begint te irriteren.
Maar, hoera, de eindstreep komt in zicht! Op zo’n twee kilometer van huis stuiten we op een grote boerenschuur waar ‘Koek en Zopie’ wordt verkocht. Even de schaatsen uit. Even hangen op de strobalen en jezelf koesteren in die dampende, milde warmte. Voor een paar gulden wordt er een rondje Jägerthee gebracht. Oh, zit daar rum in? Het smaakt anders heerlijk! En er volgen nog een paar rondjes van die goddelijke thee.
Het kost mij uiteindelijk behoorlijk wat moeite om de schaatsen weer aan te krijgen en nog veel meer om er daarna weer op te blijven staan. Over schaatsbewegingen hebben we het dan al niet eens meer; ik heb die laatste kilometers meer op de knieën en op mijn buik op het ijs gelegen, dan op de ijzers gegleden. Het schemert, het is koud en ik heb pijn in mijn hielen, maar ik geloof niet dat ik daarna ooit nog weer zó ontzettend gelachen heb!
When the lady smiles / Golden Earring
haha ik zie het voor me! Leuk geschreven Alize!
BeantwoordenVerwijderenga zo door! Marjan