Van de paddenstoelen op de dode boomstammen in mijn vorige blog is het maar een kleine stap naar de kale bomen in de herfst. Het ene moment zitten ze nog mooi in het roodgekleurde blad, maar als de herfstwind even flink haar best doet, zijn ze in een mum van tijd kaal.
Stormen en slagregens zijn nu aan de orde van de dag en dat betekent dat mijn alter eega en ik weer graag binnen zitten. Verwarming aan en een beker warme chocolademelk binnen handbereik. Om het compleet te maken nemen we er een stuk gevuld speculaas bij en zetten we een mooi stukje muziek op.
Eva Cassidy bijvoorbeeld. Zij is ons helaas, op de veel te jonge leeftijd van 33 jaar ontvallen, maar we kunnen nog steeds genieten van haar prachtige liedjes. Met de begeleiding van haar akoestische gitaar klinkt Autumn Leaves helemaal melancholisch. Dat komt natuurlijk ook omdat het over een relatie gaat waaraan een einde is gekomen. Gaat het om een ouder? Dat idee krijg ik omdat ze het heeft over ‘door de zon gebruinde handen’. Hoe het ook zij, ze mist haar liefste het meest als de roodgouden herfstbladeren vallen. Wij missen Eva ook. Het is jammer dat we geen nieuwe nummers meer van haar kunnen verwachten, want ze heeft een heerlijk warme stem. Het nummer Autumn Leaves is overigens twee jaar na haar dood uitgebracht. De oorspronkelijke tekst is in 1945 door de Franse dichter Jacques Prévert geschreven. Toen heette het Les Feuilles Mortes (de dode bladeren). Eva vond het kennelijk mooi en heeft het opgenomen. Zo leeft ze voort en dat is een mooie troost.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten