Nummers die recht uit het hart komen, maken volgens mij de meeste kans ooit een ‘evergreen’ te worden. Neem bijvoorbeeld Piano man van Billy Joel. In dit nummer beschrijft hij wat hij als 24-jarige singer-songwriter op zaterdagavond beleeft.
Om een uur of negen schuifelen de reguliere klanten binnen. Een oude man, die de liefde heeft verklaard aan zijn gin-tonic vraagt Bill een herinnering te spelen. Hij weet niet meer precies hoe het lied gaat, 'maar het is droevig en lief, toen ik het zong was ’k nog vief, oh wat was ik nog jong en actief' en dan neuriet de man lalala. ‘Zing voor ons, want jij bent de muzikant en jij zorgt ervoor dat we ons goed voelen.’ Hij zingt over zijn vriend John, de barkeeper, die hem gratis drankjes geeft en vuur voor zijn sigaret, maar die eigenlijk graag een filmster zou willen zijn. Over Paul die iets doet in onroerend goed en die nooit tijd heeft gehad voor een vrouw en Paul praat met Davy, die zijn hele leven al bij de marine zit en daar waarschijnlijk ook wel zal blijven. Over de serveerster die polititiek beoefent, als de zakenman langzaam stoned wordt. Samen drinken samen een glas ‘eenzaamheid’, maar dat is altijd nog beter dan alleen drinken. Toch vindt Bill het een goed publiek voor de zaterdag. De manager is ook tevreden en lacht naar hem. Hij weet namelijk wel dat die kroegtijgers voor Billy komen, zodat ze even hun zorgen kunnen vergeten. De piano maakt er een feestje van en de microfoon smaakt inmiddels naar bier. Het publiek zit aan de bar en zorgt voor zijn broodwinning en vraagt zich ondertussen af wat zo’n goeie zanger hier in de kroeg doet...
Kijk, zo’n nummer gaat vanuit zijn hart, linea recta naar het mijne.
It's nine o'clock on a Saturday
The regular crowd shuffles in
There's an old man sitting next to me
Makin' love to his tonic and gin
He says, "Son, can you play me a memory
I'm not really sure how it goes
But it's sad and it's sweet and I knew it complete
When I wore a younger man's clothes."
la la la, di da da
La la, di di da da dum
Sing us a song, you're the piano man
Sing us a song tonight
Well, we're all in the mood for a melody
And you've got us all feelin' all right
Now John at the bar is a friend of mine
He gets me my drinks for free
And he's quick with a joke and he'll light up your smoke
But there's some place that he'd rather be
He says, "Bill, I believe this is killing me."
As his smile ran away from his face
"Well I'm sure that I could be a movie star
If I could get out of this place"
Now Paul is a real estate novelist
Who never had time for a wife
And he's talkin' with Davy, who's still in the Navy
And probably will be for life
And the waitress is practicing politics
As the businessman slowly gets stoned
Yes, they're sharing a drink they call loneliness
But it's better than drinkin' alone
It's a pretty good crowd for a Saturday
And the manager gives me a smile
'Cause he knows that it's me they've been comin' to see
To forget about their life for a while
And the piano, it sounds like a carnival
And the microphone smells like a beer
And they sit at the bar and put bread in my jar
And say, "Man, what are you doin' here?"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten